En sonunda bu da oldu. Uzun süredir haklarında atıp tuttuğumuz piyasa yorumcuları Föş Baba'ya gidip bizi şikayet etmişler ve yardım istemişler. Bizi bu iRRasyonel belasından kurtar demişler.
Föş Baba: Ne yapabilirim ki?
Piyasa Yorumcuları: Kurtar bizi Föş Baba; yalvarıyoruz sana.
Föş Baba: Valla, benim babalığım bu işlerde sökmez ki.
Piyasa Yorumcuları: Ayşe Teyzeye git.
Föş Baba: Gideyim ama o da bir şey yapamazsa.
Piyasa Yorumcuları: O zaman Baba'ya git.
Föş Baba: Hangi Baba'ya?
Piyasa Yorumcuları: Don Corleone'ye!
Föş Baba: Don Corleone'ye mi?
Piyasa Yorumcuları: Bu iRRasyonel'den bizi kurtarsa kurtarsa o kurtarır.
Föş Baba: Siz istersiniz de ben yapmaz mıyım, kediciklerim?
Föş Baba tası tarağı toplar ve Don Corleone'nin yolunu tutar. Don Corleone ofisinde oturmuş kedisini sevmektedir. Föş Baba içeri girer, bir koltuğa oturur ve anlatmaya başlar.
Föş Baba: Eknomiye güveniyorum. Servetimi ekonomi sayesinde yaptım. Kediciklerim de (muhtemelen piyasa yorumcularından bahsediyor; mafya dünyasında böyle kinayeli sözler olurmuş deyüler) benim izimden yürümek istiyor. Ekonominin onurunu incitmeden özgürce yorum yapmak istiyorlar. Ama iRRasyonel denilen biri çıktı. Önceleri önemsemedim. Sonra anladım ki bu iRRasyonel kediciklerimin önemsiz şapşallıklarından faydalanmaya kalkıyor. Kediciklerim karşı çıkarak onurlarını korumak istemişler. iRRasyonel eleştirmeye devam etmiş. Kediciklerim yanıma geldiklerinde hepsinin morali çok bozuktu. Çektikleri acı yüzünden ağlayamıyorlardı bile. Ama ben ağladım. Neden mi ağladım? Çünkü ekonomi benim hayatım, kediciklerim de onun en değerli parçası. Bu iRRasyonel olduğu sürece benim kediciklerim asla mutlu olamayacaklar...
Föş Baba daha fazla dayanamaz ve hıçkırarak ağlamaya başlar. Don Corleano'nun adamlarından biri bir bardak viski getirir, Föş Baba teşekkür eder, bir yudum alır ve anlatmaya devam eder.
Föş Baba: Ben iyi bir ekonomist olarak Güngör Uras Hocamızın asistanı Ayşe Teyzeye gittim. Ayşe Teyze de iRRasyonel'e çok kızdı ama elimden bir şey gelmez dedi. Bir şey gelmez dedi! Yani iRRasyonel'e bir şey yapmadılar. Orada aptal gibi kalakaldım. Oradan geçen iRRasyonel serserisi bana bakıp gülümsedi. O zaman kediciklerim bana dedi ki, "Adalet için Don Corleone'ye gitmelisin."
Don Corleone: Neden Ayşe Teyzeye gittiniz, neden daha önce bana gelmediniz?
Föş Baba: Benden ne istiyorsunuz? Her şeye razıyım ama sizden istediğim şeyi yapın.
Don Corleone: Neymiş o?
Föş Baba yerinden kalkar, Don Corleone'nin yanına gelir, kulağına doğru eğilir ve fısıldar.
Föş Baba: O iRRasyonel serserisinin evlilik programlarında yorumcu olmasını istiyorum Don Corleone.
Don Corleone: Ben bunu yapamam.
Föş Baba: Size istediğiniz her şeyi veririm.
Don Corleone: Seninle yıllardır tanışırız ama sen ilk defa bana bir şey danışmak ya da yardım istemek için geliyorsun. Beni en son ne zaman bir fincan kahve içmek için Para Analize çağırdığını hatırlamıyorum. Karım ilk kediciğinin vaftiz annesi olmasına rağmen. Bence artık dürüst olalım. Sen dostluğumu asla istemedin ve bana borçlanmaktan korktun.
Föş Baba: Başımın derde girmesini istemiyordum.
Don Corleone: Seni anlıyorum. Sen ekonomi yorumculuğunda cenneti buldun. İşin iyiydi, iyi para kazanıyordun. Piyasalardan anlıyordun çünkü ekonominin yasaları vardı ve benim gibi bir dosta ihtiyacın yoktu. Ama şimdi yanıma gelip Corleone adaleti sağla diyorsun. Ama bunu saygıyla yapmıyorsun. Dostluğumu önermiyorsun. Bana baba demek bile aklına gelmiyor. Onun yerine kızımın evlendiği gün evime geliyor ve para karşılığı iRRasyonel'i evlilik programlarına yorumcu olarak çıkarmamı istiyorsun.
Föş Baba: Senden adalet istiyorum.
Don Corleone: Bu adalet değil ki. Senin kediciklerin hala piyasa yorumu yapabiliyor.
Föş Baba: O halde Flash TV izleyerek acı çeksin... Bunun için ne ödeyeceğim?
Don Corleone: Föş Baba! Föş Baba! Bu kadar saygısızca davranman için sana ne yapmış olabilirim. Eğer bana dostça gelseydin, kediciklerini üzen o serseri iRRasyonel hemen evlilik programında yorumcu olarak acı çekmeye başlamıştı. Ve senin gibi dürüst bir adam tesadüfen düşman kazansa bile onlar da benim düşmanım olurdu. O zaman senden korkarlardı.
Föş Baba: Dostum olur musun, Baba?
Föş Baba usulca eğilir ve Don Corleone'nin elini öper.
Don Corleone: Güzel... Bir gün, tabi o gün hiç gelmeyebilir, senden benim için bir şey yapmanı isteyeceğim ama o güne kadar bu adalet meselesini kızımın düğününde bir armağan olarak kabul et.
Föş Baba: Gracias, Gracias Baba.
Don Corleone: Bravo!
Föş Baba odadan çıkar. Don Corleone adamlarından birine yaklaşır ve konuşmaya başlar.
Don Corleone: Bu işi şeye ver, Clamente'ye. Güvenilir adam istiyorum yani heyecana kapılmayacak adamlar. Bizler cani değiliz. Şu cenazeci öyle dese bile.
Baba fiminden aldığımız bu sahneye küçük değişiklikler yapsak da hatırlayanlar olacaktır. Siz filmi anımsarken biz evlilik programı izlemeye başlayabiliriz. Ne de olsa ekonomi yorumculuğunun çivisi çoktan çıktı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder